Viewing News

Drukuj

Dział "Uczymy się" Wydrukuj i naucz się! Nie daj się zaskoczyć.

Rosyjski zespół ЛЮБЭ po naszemu L(J)UBE tworzy piosenki rockowe w wydźwięku folkowym sławiące Rosję, a ponieważ powszechnie wiadomo,że rosyjskie dumki są jedyne w swoim rodzaju więc niebawem ktoś np. w "Barbórkę" zaproponuje utwór "Koń" do zaśpiewania pozostawiając animozje polsko-rosyjskie politykom a nam proponując nostalgiczny tekst i pieśń.
Oficjalna strona LUBE
Piosenka w ich wykonaniu
O Lube na Wikipedii

Poniższego tekstu i akordów uczmy się słuchając równolegle muzyki spod tego linka.

Выйду ночью в поле с конём, aFa
Ночкой тёмной тихо пойдём aCE
Мы пойдём с конём по́ полю вдвоём, dGCF
Мы пойдём с конём по по́лю вдвоём. / x2 dEa

Ночью в поле звёзд блaгодать,
В поле никого не видать
Только мы с конём по́ полю идём, /
Только мы с конём по по́лю идём. / x2

Сяду я верхом на коня,
Ты неси по по́лю меня
По бескрайнему полю моему,
По бескрайнему полю моему.

Дай-ко, я разок посмотрю,
Где раждает поле зарю.
Ай, брусничный цвет, алый-да рассвет, /
Али есть то место, али его нет? / x2

Полюшко моё, родники,
Дальних деревень огоньки
Золотая рожь да кудрявый лён, /
Я влюблён в тебя, Россия, влюблён / x2

Будет добрым год, хлебороб
Было всяко, всяко пройдёт
Пой, золотая рожь, пой, кудрявый лён
Пой о том, как я в Россию влюблён
Пой, золотая рожь, пой, кудрявый лён

Мы идём с конём по по́лю вдвоём

Transkrypcja Po naszemu

Lube - Kon

Wyjdu nocziu w w pole z kaniom aFa
noczkoj ciemnoj cicho pajdziom aCE
my pajdziom s kaniom po polu wdwajom dGCF
my pajdziom s kaniom po polu wdwajom dEa

nocziu w pole zwiezd błagadać
w pole nikawo nie widać
tolka my s kaniom po polu idziom
tolka my s kaniom po polu idziom

siadu ja wierchom na kania
ty niesi po polu mienia
po beskrajniemu polu majemu
po beskrajniemu polu majemu

daj-ka razok pasmatriu
gdzie rażdajet pole zariu
aj brusnicznyj cwiet, ałyj da rasswiet
ani jest to miesto ani jewo niet

poluszko majo radniki
dalnych dzierewień agońki
załataja roż da kudriawyj len
ja wlublon w ciebia Rassija ja wlublon

budziet dobrym god-chliebarod
było wsiako wsiako prajdziot
poj złataja roż poj kudriawyj len
poj a tom kak ja w Rassiju wlublon

Drukuj

Dział "Uczymy się" Wydrukuj i naucz się! Nie daj się zaskoczyć.

Piosenka


"We wtorek w schronisku po sezonie"
sł. Wiesław Buchcic, muz. Ryszard Pomorski

Tekst powstały w Stanicy Harcerskiej w Kosarzyskach

Wiesław "Sławomir" Buchcic (1948 - 2013) pedagog, harcmistrz, twórca teatralny i kabaretowy. Urodził się w 1948 r. w Starym Sączu, od najmłodszych lat działał w ZHP, będąc m.in. kierownikiem wydziału kultury i instruktorem Komendy Chorągwi Nowosądeckiej (1975 - 1988 ), prowadził też stanicę harcerską w Kosarzyskach i drużynę artystyczną "Heca", a w ostatnich latach rodzinny dom dziecka przy ul. Tarnowskiej w Zabełczu.

Był podporą założonego przez Andrzeja Górszczyka znanego sądeckiego kabaretu "Lach", udzielał się w Teatrze Robotniczym, gdzie reżyserował spektakle dla dzieci, pisał teksty piosenek (np. "Wspomnijmy byłych poetów" poświęconej Wojtkowi Bellonowi), bajek i przedstawień m.in. "Strachy na Lachy" i "Numerantka". W1996 r. razem z Andrzejem Horoszkiewiczem przygotował widowisko z okazji jubileuszu sześćdziesięciolecia obecności na scenie Franciszka Worobiowa, legendy sądeckiego teatru. Ostatnią była sztuka w 2013 r. pt. "Gratka, czyli urodziny u babci i dziadka", w której przygotowaniu autor już nie mógł wziąć udziału.


Złotym kobiercem wymoszczone góry C F C
Jesień w doliny przyszła dziś nad ranem e F C G
Buki czerwienią zabarwiły chmury C F E a
Z latem się złotym właśnie pożegnałem F G C

We wtorek w schronisku po sezonie C F G C
W doliny wczoraj zszedł ostatni gość a D G
Za oknem plucha, kubek parzy w dłonie C F E a
I tej herbaty, i tych gór mam dość F G C

Szaruga niebo powoli zasnuwa
Wiatr już gałęzie pootrząsał z liści
Pod wiatr, pod górę znowu sam zasuwam
Może w schronisku spotkam kogoś z bliskich

We wtorek w schronisku po sezonie
W doliny wczoraj zszedł ostatni gość
Za oknem plucha, kubek parzy w dłonie
I tej herbaty, i tych gór mam dość

Ludzie tak wiele spraw muszą załatwić
A czas sobie płynie wolno panta rei
Do ciebie tylko już nie umiem trafić
Kochać to więcej siebie dać, czy mniej

We wtorek w schronisku po sezonie
W doliny wczoraj zszedł ostatni gość
Za oknem plucha, kubek parzy w dłonie
I tej herbaty, i tych gór mam dość..